حكاية غرامي مأمون الشناوي

حكايه غرامى حكايه طويله بدايتها ذكرى الليالى الجميله

وحرمانى منها مابين يوم وليله ماليش يد فيها ماليش فيها حيله

كتبها زمانى عليه بدمى وبدموع عينيه

مرت بنا الايام تجرى نشرب من الحب ونسقيه

ابيع لمين باقى عمرى ويرجع الحب ولياليه

عشنا فى فرحه وامان كان امنا نعيش كمان

بس مارضيتش الزمان كان املنا نعيش كمان

م النهايه وانحرمنا وانظلمنا م البدايه

كتبها زمانى عليه بدمى ودموع عينيه

حكايه غرامى

يا حبيبى قلبى بيدعى لك تسلم لى ويسلم شبابك

لك وحدك ابكى واغنيلك ياحبيبى فى هناك وعذابك

واشوف جمالك فى الضنا اقول ياريتنى كنت انا

ماليش حبيب غيرك وحدك وماليش حياه ابدا بعدك

حبيبى سلامتك سلامه ابتسامتك

تنور حياتى وتطفى آهاتى

يازهرة في خيالي

يازهره فى خيالى راعيتها فى فؤادى

جنت عليها الليالى واذبالتها الايادى

وشاغلها العيون فمات سحرالجفون

ياغرامى كل شىء ضاع منى فنزعت الحب من قلبى وروحى

ووهبت العسر اوتارى ولحنى وتغنيت فداويت جروحى

انا طير فى ربى الفن بغنى للطيور للزهور فى الغصون

ردى جمالك للمحروم والخالى لا تطمعى فى فؤادى اناه فى الغصون

ردى جمالك للمحروم والخالى لا تطمعى فى فؤادى انه سالى

شغلت عنه باحلامى وامالى كان حبك لم يخطر على بالى